na zdjęciu Warszawa w kamienicy na ulicy Koszykowej u Jakuba – ciekawe, że właśnie w tej okolicy bywał / bywali Jakub Szapiro, Ryfka, Kum Kaplica, Pantaleon i inni – postacie z powieści Twardocha – jestem tu po klucze do mieszkania Grzesia, nocuje dziś u Grzesia na Alei Przyjaciół, jestem zmęczony, ale szczęśliwy, dużo pracy w tygodniu, w weekendy trochę mniej, stale w drodze, ale to wszystko w przyjemnych okolicznościach z ludźmi, z którymi czuję się dobrze, nikt nikogo nie ocenia, raczej inspiruje, jestem zmęczony, ale spełniony, idę odpocząć, łańcuch na szyi mam od Lidii – dostałem po zajęciach jak Harry Styles – Lidka pyta czy nosiłbym perły? – ja się waham, w sumie czemu nie, ubrany jak zwykle na czarno [COS], zegarek od mamy z Jarmarku Dominikańskiego Niemiecka STOWA za 100zł (zegarek kupiony od takiego gościa – polska emigracja – który bywał co roku i miał stragan na Podwalu Staromiejskim, od paru lat już go nie widuję) ten złoty zegarek jest to najbliższa mi rzecz jaką mam plus Mercedes – który jest mi równie bliski – mam go od taty już nie za stówę za więcej stów, telefon, którym robię zdjęcie mam od Moniki z Warszawy, kupiłem na niezobowiązujące raty, kiedy nie miałem nic spłacałem go w miarę możliwości przez prawie dwa lata, w końcu spłaciłem, case na telefon skrywa zdjęcia instax moich dwóch największych skarbów Roma i Miła, jest tam też naklejka od Grzesia z płyty, którą Grzesiu sprezentował mi na urodziny BELMONDO – „dzień dobry” Belmondziaka to nasz ulubiony numer, sygnet na palcu z symbolem kotwicy w intencji zakotwiczenia gdziekolwiek jestem – dostałem od Moniki mojego Mentora, który zadał mi dużo pracy – tak naprawdę sam zadałem, ale Monika była motorem, inspiracją, obserwatorem i Superwizorem działań – ten proces trwa, plan zakładał 5 lat zmian, póki co mija 2,5 roku i dużo się wydarzyło, lustra pokazują mi gdzie jestem i kim jestem, dobrze wiem co się dzieje w jakim momencie, wiem co mam za sobą i patrzę, żeby widzieć to co chcę spełnić żyjąc nowym życiem

15 Sep 202015 Sep 2020 by krzysztof CHAOS*olechnowicz

dzisiaj całe miasto śpi

tonie w swojej głowie

razem z orkiestrą dętą słucham jego chrapania

czuję podmuchy sapania

napędzający

nie myślący

czujący sen

śni się

miastu

gdy idzie nas dwunastu w szatach

adidas

nike

reebok

dziura

łata

trzask

trzymam się za jeden bok po bójce ze snu

boli mnie tu zobacz jak zbite

jezus trzęsie sprejem

pies goni za rowerem

idziemy coraz szybciej

miasto śpi

chrystus tagi ciśnie

nic nie ginie w tworzeniu nocą

to bieg duszy z mocą

strzał

z broni ktoś

ktoś dzwoni

stukot butów i dzwony kościoła

barwy tej nocy to brąz i żółć

to ta pora

tak

te same chodniki dziewczyno

rozgrywa się walka o oddech

dwa przetrzymane

uwikłane w zatrzymanie

czerwone światło

serce zatrzymane

wtedy budzę się

widzę rozsypane momenty poprzedzającego noc wieczoru