krzysztof CHAOS*olechnowicz

na zdjęciu Warszawa w kamienicy na ulicy Koszykowej u Jakuba – ciekawe, że właśnie w tej okolicy bywał / bywali Jakub Szapiro, Ryfka, Kum Kaplica, Pantaleon i inni – postacie z powieści Twardocha – jestem tu po klucze do mieszkania Grzesia, nocuje dziś u Grzesia na Alei Przyjaciół, jestem zmęczony, ale szczęśliwy, dużo pracy w tygodniu, w weekendy trochę mniej, stale w drodze, ale to wszystko w przyjemnych okolicznościach z ludźmi, z którymi czuję się dobrze, nikt nikogo nie ocenia, raczej inspiruje, jestem zmęczony, ale spełniony, idę odpocząć, łańcuch na szyi mam od Lidii – dostałem po zajęciach jak Harry Styles – Lidka pyta czy nosiłbym perły? – ja się waham, w sumie czemu nie, ubrany jak zwykle na czarno [COS], zegarek od mamy z Jarmarku Dominikańskiego Niemiecka STOWA za 100zł (zegarek kupiony od takiego gościa – polska emigracja – który bywał co roku i miał stragan na Podwalu Staromiejskim, od paru lat już go nie widuję) ten złoty zegarek jest to najbliższa mi rzecz jaką mam plus Mercedes – który jest mi równie bliski – mam go od taty już nie za stówę za więcej stów, telefon, którym robię zdjęcie mam od Moniki z Warszawy, kupiłem na niezobowiązujące raty, kiedy nie miałem nic spłacałem go w miarę możliwości przez prawie dwa lata, w końcu spłaciłem, case na telefon skrywa zdjęcia instax moich dwóch największych skarbów Roma i Miła, jest tam też naklejka od Grzesia z płyty, którą Grzesiu sprezentował mi na urodziny BELMONDO – „dzień dobry” Belmondziaka to nasz ulubiony numer, sygnet na palcu z symbolem kotwicy w intencji zakotwiczenia gdziekolwiek jestem – dostałem od Moniki mojego Mentora, który zadał mi dużo pracy – tak naprawdę sam zadałem, ale Monika była motorem, inspiracją, obserwatorem i Superwizorem działań – ten proces trwa, plan zakładał 5 lat zmian, póki co mija 2,5 roku i dużo się wydarzyło, lustra pokazują mi gdzie jestem i kim jestem, dobrze wiem co się dzieje w jakim momencie, wiem co mam za sobą i patrzę, żeby widzieć to co chcę spełnić żyjąc nowym życiem

24 Oct 202024 Oct 2020 by krzysztof CHAOS*olechnowicz

super ssanie

super ssanie

na światło-branie

włącza mi się kiedy stoję na moście nocą

stroje swoje emocje

niby śpię

jestem

gdzieś indziej

moje usta wilgotne

na powiekach lazurowe sople

latarki nie gasną

nie wiem kto nimi świeci

idę do nich jak ćma

moja przyjaciółka od wczoraj

zamieszkała ze mną

była

spała

śniła zanim ja wszedłem w klimat

lipowe herbaty i chustki staromodne

pod sufitem się spotkaliśmy

pół nocy milczeliśmy

jestem jej uczniem

nie senny

wiesz że nie śpię

jestem przytomny

na moście

ptaki latały w dzień mokry

to wszystko nad wisłą

to nie zmyślone

to zmysły wyczulone

sponiewierane przez nocne latanie

kiedyś spadałem stąd wiele razy

teraz panuję

kreuję te obrazy

panuję nad lotem krzyżowym wizji

kolorowym napadem

komu się to przyśni szcześliwy

niby nic to a dla mnie wiele

z chórem głosów głębokich nie-ludzi którzy uchodzą za biorących tabletki

nie udaję to jest teraz

nie tajne

moje

latarki nie muszą świecić żebym umiał do nich lecieć

ramię w ramię

latanie w nocy ułatwiają mi zamknięte oczy

stroje swoje emocje

nie śpię

jestem przytomny