krzysztof CHAOS*olechnowicz

na zdjęciu Warszawa w kamienicy na ulicy Koszykowej u Jakuba – ciekawe, że właśnie w tej okolicy bywał / bywali Jakub Szapiro, Ryfka, Kum Kaplica, Pantaleon i inni – postacie z powieści Twardocha – jestem tu po klucze do mieszkania Grzesia, nocuje dziś u Grzesia na Alei Przyjaciół, jestem zmęczony, ale szczęśliwy, dużo pracy w tygodniu, w weekendy trochę mniej, stale w drodze, ale to wszystko w przyjemnych okolicznościach z ludźmi, z którymi czuję się dobrze, nikt nikogo nie ocenia, raczej inspiruje, jestem zmęczony, ale spełniony, idę odpocząć, łańcuch na szyi mam od Lidii – dostałem po zajęciach jak Harry Styles – Lidka pyta czy nosiłbym perły? – ja się waham, w sumie czemu nie, ubrany jak zwykle na czarno [COS], zegarek od mamy z Jarmarku Dominikańskiego Niemiecka STOWA za 100zł (zegarek kupiony od takiego gościa – polska emigracja – który bywał co roku i miał stragan na Podwalu Staromiejskim, od paru lat już go nie widuję) ten złoty zegarek jest to najbliższa mi rzecz jaką mam plus Mercedes – który jest mi równie bliski – mam go od taty już nie za stówę za więcej stów, telefon, którym robię zdjęcie mam od Moniki z Warszawy, kupiłem na niezobowiązujące raty, kiedy nie miałem nic spłacałem go w miarę możliwości przez prawie dwa lata, w końcu spłaciłem, case na telefon skrywa zdjęcia instax moich dwóch największych skarbów Roma i Miła, jest tam też naklejka od Grzesia z płyty, którą Grzesiu sprezentował mi na urodziny BELMONDO – „dzień dobry” Belmondziaka to nasz ulubiony numer, sygnet na palcu z symbolem kotwicy w intencji zakotwiczenia gdziekolwiek jestem – dostałem od Moniki mojego Mentora, który zadał mi dużo pracy – tak naprawdę sam zadałem, ale Monika była motorem, inspiracją, obserwatorem i Superwizorem działań – ten proces trwa, plan zakładał 5 lat zmian, póki co mija 2,5 roku i dużo się wydarzyło, lustra pokazują mi gdzie jestem i kim jestem, dobrze wiem co się dzieje w jakim momencie, wiem co mam za sobą i patrzę, żeby widzieć to co chcę spełnić żyjąc nowym życiem

31 Oct 202031 Oct 2020 by krzysztof CHAOS*olechnowicz

wysyłam ci wiadomość

wysyłam ci wiadomość

wiadomość z odległego jutra

sięgam jeszcze dalej choć teraz jestem tutaj

nie pozwalam ci zapomnieć

opuścić mnie

wylękać

czas w którym ty ja i pięć wymiarów to pętla

nigdy nie opuść mnie

nie odchodź

nie zostawiaj mnie do jutra wychodząc na misję życia

nie zostawiaj mnie w głębinach czasu bez sensu

bądź chociaż raz niekonsekwentny

zrezygnuj z siły wewnętrznej

bądź ze mną przez parę życiowych chwil

nie odwracaj lustra

nie wsiadaj do rakiety pochłaniającej ten mikro-wszechświat

nie bądź już fizykiem

bądź połączony ze mną sercem

przyjdź z grawitacji czytnikiem

nie słuchaj więcej jego wyników i miar

myślisz że zrobisz więcej poza nami ale jadąc tam rozrywasz zegary

mój czas będzie szybował w dół szybko

bądź rozmiarem naszej braterskiej duszy

nauka czymkolwiek jest nie ruszy bez miłości

gdy nie zostaniesz

ja zostanę poza horyzontem zdarzeń

prawie że błaganiem chcę ciebie zatrzymać

przebywać z tobą

marnować czas

mieć go dużo więcej na coś zwanego do przodu

marzę o tym żeby z tobą zwykłości zażywać tak jak dotychczas

to piszę w tym obrazie

w wiadomości z odległego jutra

będę tutaj w migoczących świateł oknach