bruzdy czasu w moim wnętrzu
odznaczyły się mocno i głęboko na sercu
są do końca moje
akceptuje bruzdy czasu i doświadczenia spełnione
przykryły przykre chwile
jestem wdzięczny
odsłoniłem siłę
spływają te historie jeszcze na moich wnętrzach skałach
skromne łzy wodospady
puste porady
przegadane mądrości
moje blade rany
spisałem bruzdy czasu na stanie magazynu przeszłości
celuję w obecne miłosne ciepło pasujące do mnie bardziej niż łzy
humory rozciągam na więcej dni
tożsame ze mną także fale dobrych spotkań z nowymi twarzami
odegrałem rok na scenie ze swoimi lękami
teraz zaczynam żyć
.
czasami jeszcze rozkładam to co bezcenne
a ty zostawiasz to we mnie
cały papier twórczego świata zapisałem słowami z kosmosu
ale nie dałem ci zwykłych uczuć na ziemi
gdziekolwiek pójdę super-czas zostanie we mnie
bruzdy czasu załagodzi upływające ciepło z nieba
słońce mojej miłości nie zachodzi i nigdy nie gaśnie
w następnym życiu będę mógł się śmiać ze wszystkiego w czym byłem z tobą
na zdjęciu Warszawa w kamienicy na ulicy Koszykowej u Jakuba – ciekawe, że właśnie w tej okolicy bywał / bywali Jakub Szapiro, Ryfka, Kum Kaplica, Pantaleon i inni – postacie z powieści Twardocha – jestem tu po klucze do mieszkania Grzesia, nocuje dziś u Grzesia na Alei Przyjaciół, jestem zmęczony, ale szczęśliwy, dużo pracy w tygodniu, w weekendy trochę mniej, stale w drodze, ale to wszystko w przyjemnych okolicznościach z ludźmi, z którymi czuję się dobrze, nikt nikogo nie ocenia, raczej inspiruje, jestem zmęczony, ale spełniony, idę odpocząć, łańcuch na szyi mam od Lidii – dostałem po zajęciach jak Harry Styles – Lidka pyta czy nosiłbym perły? – ja się waham, w sumie czemu nie, ubrany jak zwykle na czarno [COS], zegarek od mamy z Jarmarku Dominikańskiego Niemiecka STOWA za 100zł (zegarek kupiony od takiego gościa – polska emigracja – który bywał co roku i miał stragan na Podwalu Staromiejskim, od paru lat już go nie widuję) ten złoty zegarek jest to najbliższa mi rzecz jaką mam plus Mercedes – który jest mi równie bliski – mam go od taty już nie za stówę za więcej stów, telefon, którym robię zdjęcie mam od Moniki z Warszawy, kupiłem na niezobowiązujące raty, kiedy nie miałem nic spłacałem go w miarę możliwości przez prawie dwa lata, w końcu spłaciłem, case na telefon skrywa zdjęcia instax moich dwóch największych skarbów Roma i Miła, jest tam też naklejka od Grzesia z płyty, którą Grzesiu sprezentował mi na urodziny BELMONDO – „dzień dobry” Belmondziaka to nasz ulubiony numer, sygnet na palcu z symbolem kotwicy w intencji zakotwiczenia gdziekolwiek jestem – dostałem od Moniki mojego Mentora, który zadał mi dużo pracy – tak naprawdę sam zadałem, ale Monika była motorem, inspiracją, obserwatorem i Superwizorem działań – ten proces trwa, plan zakładał 5 lat zmian, póki co mija 2,5 roku i dużo się wydarzyło, lustra pokazują mi gdzie jestem i kim jestem, dobrze wiem co się dzieje w jakim momencie, wiem co mam za sobą i patrzę, żeby widzieć to co chcę spełnić żyjąc nowym życiem
krzysztof CHAOS*olechnowicz 